قمار باز

آزادی بی بها نیست

قمار باز

آزادی بی بها نیست

یک کار قدیمی


چشم های ِ تو،

همیشه چای را از دهان می انداخت؛


شما را پیوند می دهم به تمام پیوندهای ِ روزانه ام!

حرف نزن،دارم از چشم هات سوال می پُرسم.

سرد است مثل ِ روسیه، 

دستانی که 

از متحد سابقش جدا مانده است!

ساعت؛یادم نمیاد


ادامه اش اینکه با آقای ِ شاهین نیا دیداری داشتیم،کتاب پرنده کوچولو رو گرفتیم و هر چند دقیقه یکبار،یکجایی روی ِ زمین،یک گوشه ای ولو میشدیم و آه و سیگار میکشیدیم!از این همه شلوغی و گرما و ممیزی و خسته گی البته!


ساعت؛فکر کنم 4،ناهار،همین


ساعت 5،فرهنگسرای ِ کتاب،پگاه و کمی صحبت و غزل،البته سقف داشت روی ِ سرمان خراب می شد.


ساعت 6،مترو،مترو،مترو


ساعت 7.30،میدان آزادی،اینبار قزوین 2 نفر و کوله ای پر از قافیه و وزن!


*

بعد از مدت ها:



صدای تو

از گل/دسته های این اتاق پخش می شود!

من

به نماز می ایستم؛



ساعت 6 صُبح،هوا گرگ و میش،تهران دو نفر!

ما هم دونفر بودیم،اما ماشین حرکت نکرد،باز هم تهران دو نفر،یا راننده مشکل داشت،یا ما دونفر،دو نفر نبودیم.


ساعت 8 صُبح،

"ای که بی تو خودم و تک و تنها میبینم...."

میدان ِ آزادی و من که از چُرت بیدار میشم.


سیگار،فندک،زنگ ِ تلفُن.نفر ِ سوم هم به جمع ما اضافه شُد.


ساعت 8.5 صُبح،مترو،مترو،مترو،


ساعت 10 صُبح،مصلی،نمایشگاه کتاب ِ خلوت،هوای ِ همچنان خُنک و سربازی که کیک و ساندیس میخورد.


دیگر زمان مهم نبود،فقط مکان مهم بود!راهروی ِ 19،20،21،22،23....غرفه ها هم همینطور پُشت هم نادیده گرفته میشدند و غرفه ی ِ 23/فصل ِ پنجم.حتی پلاک خانه را،ساراییسم،چسبی به نام ِ زخم،گپُ و گُقت با سید احمد حسینی و ما که منتظر ِ مهدی موسوی بودیم...


(الان باید برم،ادامه در پُست بعدی)